Loznica je grad i sedište istoimene opštine u Mačvanskom okrugu u zapadnoj Srbiji. Prema popisu iz 2002. grad je imao 86.000 stanovnika. Prema istom popisu, sa svojim prigradskim područjem koji čine naselja Klupci, Lozničko Polje i Krajišnici grad je imao 90.219 stanovnika, te kao takav predstavlja najveći grad čitavog Podrinja i značajan regionalni centar.

Grad u podnožju planine Gučevo, u Podrinju. Kroz grad protiče rečica Štira i Zlatni Potok. Loznica se nalazi na nadmorskoj visini od 142 m. Drumom od Beograda je udaljen 139 km, 136 km od Novog Sad 75 km od Valjeva, 53 km od Šapca i 6 km od Banje Koviljače. Takoođe ima i 6 km do poznatog selca Tršić odakle je i Vuk Stefanović-Karadžić. Na udaljenosti od 17 km od Loznice se nalazi i Manastir Tronoša podignut u 14. veku kao zadužbina Kraljice Katarine žene srpskog Kralja Dragutina.

Osnovna kulturna manifesticija opštine Loznica predstavlja tradicionalni Vukov sabor u Tršiću. Sabor se održava svake godine u septembru, u nedelju pred Malu Gospojinu (21. septembra) u znak sećanja na Vuka Karadžića - velikana naše kulture. To je najveća manifestacija u Srbiji, po svom značaju i po masovnosti (okuplja 20.000 - 30.000 posetilaca).

Vrnjačka Banja je najveća banja u Srbiji sa 9.900 stanovnika,  a cijela opština oko 30.000.

Vrnjačka Banja je sjedište opštine Vrnjačka Banja. Nalazi se u centralnoj Srbiji u Raškom okrugu. Udaljena je oko 200 km od Beograda, 25 km od Kraljeva i 7 km od Trstenika. Smještena je između planine Goč (1216 m) i Zapadne Morave.

U Vrnjačkoj Banji se nalazi sedam mineralnih izvora. To su: Topla voda, Slatina, Snežnik, Jezero, Borjak, Beli izvor i Vrnjačko vrelo, od kojih se za terapije koriste četiri (Topla voda, Snežnik, Jezero i Slatina ) dok se dvije flaširaju kao stolna mineralna voda (Voda Vrnjci sa izvora Topla voda i Vrnjačko vrelo).

Vrnjačke mineralne vode se primjenjuju kod liječenja:

šećernih bolesti;

stanje poslije preležene zarazne žutice;

hroničnog zapaljenja crijeva i želuca;

bolest žučne kese i žučnih puteva;

čira u želucu i dvanaestopalačnom crijevu;

bolest bubrežne karlice, mokraćne bešike i mokračnih puteva i drugih bolesti.

Vrnjačka Banja ima veoma dugu tradiciju lječilišta. Na vrnjačkom toplom mineralnom izvoru u vremenu od II do IV vijeka Rimljani su izgradili lječilište i oporavilište AQUAE ORCINAE. O tome svjedoče i arheološki nalazi u užem jezgru rimske banje, odnosno, bazena za kupanje, rimskog izvora tople mineralne vode (Fons Romanus) i mnoštvo kovanog novca koji ostavljan u ljekovitom izvoru. Ovdje su na liječenje i oporavak mahom dolazili rimski legionari, kao i romanizovana aristokratija starosjedilaca.

Razvoj moderne Vrnjačke Banje započeo je 1868. godine radom Osnivačkog društva, najstarije turističke organizacije na Balkanu.