Mostar predstavlja upravno sedište Hercegovačko – Neretvanskog kantona, ujedno i ekonomsko, kulturno, univerzitetsko i privredno sedište Hercegovine. Nastao je u cvetnoj dolini reke Neretve čiji su mostovi od davnina imali svoje čuvare – mostare, po kojim je ovaj grad i dobio ime.

Oduvek je bio raskrsnica mnogih civilizacija čiji se duh u ovom gradu zadržao do današnjih dana, i to je ono što ga čini jedinstvenim u odnosu na druge gradove BiH. Njegovo stanovništvo uglavnom sačinjava mlada populacija, a s obzirom na činjenicu da predstavlja i univerzitetski centar regije. Može se slobodno kazati da je Mostar grad mladosti. Naseljava ga približno 126 000 stanovnika.

Tokom devedesetih godina, bio je jedan od najrazorenijih gradova čije je kulturno – istorijsko nasleđe pretrpelo velike posledice, međutim nakon rata intenzivno je rađeno na njegovoj obnovi i rekonstrukciji.

Među građevinama koje su pretrpele najveću štetu je njegovo glavno obeležje - jedinstveni Stari most. Stari most podignut je u XVI veku i predstavlja prvi spomenik kulture u BiH koji je stavljen pod zaštitu UNESCO-a. Njegova posleratna rekonstrukcija završena je 2004. godine.

Ponovo je izgrađena Crkva sv. Petra i Pavla, franjevačka crkva i njen zvonik, Stara mostarska gimnazija kao i najviša zgrada u Mostaru podignuta u vreme bivše Jugoslavije – „Mostarka“. Takođe, obnavljaju se ulice koje su bile najoštećenije u gradu - Bulevar Narodne Revolucije/Ulica hrvatskih branitelja i Ulica Alekse Šantića/Tvrtka Miloša. Dovršen je i glavni obekat Sveučilišne kliničke bolnice koji predstavlja jednu od najbolje opremljenih i najsavremenijih bolnica na prostoru jugoistočne Evrope.

Otvoreni su i Španski trg  kao i šetalište Nikole Šubića Zrinjskog koje spaja pomenuti trg sa Trgom hrvatskih velikana,  i revitalizovani parkovi Zrinjevac i Park nobelovaca na čijoj se suprotnoj strani nalazi park Antuna Branka Šimića.  

Hercegovačko-neretvanski kanton čuven je i po jednoj od najboljih gastro ponuda Balkana. Ovo područje poznato je po tradicionalnim jelima organskog porekla među kojima su najpoznatija: meso ispod sača, domaći hleb, razne vrste sireva, svinjski ili goveđi pršut, morska i rečna riba, domaća vina i sokovi, kao i med od lekovitih trava.

Osim po izuzetnoj gastro ponudi, turistička ponuda Mostara poznata je po zanatskim radnjama i tržnim centrima sa raznovrsnom ponudom. Takođe, posebno zadovoljstvo predstavlja poseta ovom gradu tokom februara meseca, kada se njegovim ulicama i krajolicima prostire miris čuvenog behara.

Autobuske karte se mogu kupiti na stanici ili direktno od vozača autobusa. Budući da je Istok Autobuska stanica  u potpunosti obnovljena i obzirom na to da se nalazi u neposrednoj blizini glavne železničke stanice, obekti, kao što su barovi i prodavnice su na raspolaganju putnicima. Stanica je takođe opremljen sa garderobom, gde možete ostaviti svoj prtljag uz naknadu (oko 2 KM po komadu prtljaga).

Autobuska stanica Istok:

Adresa: Trg Ivana Krndelja bb, Mostar

Tel: +387 36552025

Autobuska stanica Zapad:

Adresa: Vukovarska bb, Mostar

Tel: +387 36348-680

Bijeljina je grad i središte istoimene opštine u sjeveroistočnom dijelu Republike Srpske. Površina opštine je 734 km², a ukupni broj stanovnika iznosi otprilike 114.663. Grad je istorijsko središte Semberije i jedan od najbogatijih gradova Bosne i Hercegovine. Kao plodan ravničarski grad čini jedan od centara za proizvodnju i trgovinu hranom. Bijeljina je prepoznatljiva po prostranom centralnom trgu, čiju ljepotu uvećava prijatan ambijent Gradskog parka.

Vlada Republike Srpske je u maju 2012. godine donijela odluku o promjeni statusa opštine Bijeljina kojom je Bijeljina dobila status grada.1992.godine.

Na prostoru opštine Bijeljina za sada najstariji potvrđeni tragovi života ljudi potiču iz mlađeg kamenog doba (5000 - 3000 godina p.n.e.). Takođe su zabilježeni ostaci iz perioda neolita, bronzanog i gvozdenog doba i antičkog perioda. Istraživani su lokaliteti Gradac i Poljoprivredno dobro u Batkoviću, Glavičicama, Kućerine u Dvorovima, Selo u Kojčinovcu, Brodić u Triješnici, a iz antičkog perioda istražena je rimska vila na lokalitetu Prekaja u Brodcu, a u Velikoj Obarskoj je pronađena olovna pločica kultne namjene sa predstavom 'Podunavskih konjanika'.

Najpoznatiji starosrpski i staroslovenski lokalitet kod nas je istražen sa obje strane Bistrika između sela Batković i Ostojićevo i sastojao se od 4 lokaliteta u trajanju između VII i XII veka. Posebno je značajno da je na lokalitetu Čelopek istražen veći kompleks radionica metalurškog naselja gdje su naši preci u VIII vijeku topili gvožđe i proizvodili gvozdene alatke, o čemu jasno svjedoči nalaz gusano - grafitnog lonca koji se čuva u bijeljinskom Muzeju. U ovo vrijeme naselje na Bistriku, verovatnog naziva Bistrica, bilo je bez sumnje centar župe koja je obuhvatila cijelu ravnicu prije nego što je nastala Bijeljina.

Prvo spominjanje imena Bijeljina gubi se u dalekoj prošlosti. U “Ljetopisu popa Dukljanina”spominje se jedna pobjeda zahumskog kneza Bele - Pavlimira protiv Mađara “u ravnici Belina”'. Danas se u nauci smatra da je prvi siguran pomen naselja Bijeljine onaj od 3. marta 1446. kada je ovde opljačkan jedan dubrovački trgovac od strane ljudi Iločkog bana.

Bijeljina je kao rijetko koji grad samo u poslednjih 500 godina čak 2 puta mijenjao kompletno stanovništvo. Prvi put je to bilo sa dolaskom Turaka 1520. godine, a drugi put sa dolaskom Austrijanaca 1716. godine. Po popisu Zvorničkog sandžaka 1533. godine u opustelom Bijeljinskom kraju spominju se samo 4 sela: Četvrtkovište, Mirkovci (Dašnica), Grm (Galac) i Čukojevići (Modran) sa ukupno 55 kuća. Na sledećem popisu iz 1548. popisano je 17 sela sa 772 kuće, od kojih 554 pravoslavnih i 218 muslimanskih. Iz ovog vremena je i najstarija građevina u Bijeljinskoj opštini, a to je duhovni centar Srba ovog kraja - Manastir Tavna, nemanjićka zadužbina.