Sombor se nalazi u sjeverozapadnom dijelu Vojvodine, odnosno Srbije. Nalazi se na dnu basena nekadašnjeg Panonskog mora. Grad se razvio na jednom od 14 ostrva, koje je formirala rijeka Mostonga, svojim široko razlivenim tokom. Kasnije je vodoregulacijom, melioracijom i prokopavanjem kanala fizionomija terena sasvim izmijenjena pa Sombor više nije ostrvski grad na močvarnom terenu.

Sombor se svojim sjevernim obodom graniči sa Mađarskom, a na zapadu sa teritorijom Republike Hrvatske. Opština je veoma dobro povezana magistralnim i regionalnim putevima. Od Beograda je udaljen 175 km a od Budimpešte 220 km.

Ovaj grad se ubraja među najljepše i najreprezentativnije gradove Srbije. Čuven je po svojoj arhitekturi, urbanosti i originalnosti ali i po veselom duhu i bogatom društvenom i noćnom životu.

U pisanim dokumentima prvi put se pominje 1391. godine pod imenom Cobor Sent Mihalj, kao posjed grofa Cobora.
Nakon pada pod vlast Turaka Sombor je poprimio naglašene karakteristike turskog naselja. Postao je sjedište nahije Segedinskog sandžaka. Imao je hamam, saraj, dvije medrese i preko dvije stotine zanatskih radnji: kazandžija, kujundžija i drugih karakterističnih zanata dok su gradom dominirali minareti sedam džamija. Vlasti i vremena su se mijenjali do 1749. godine kada su somborci od carice Marije Terezije otkupili status „slobodnog kraljevskog grada“i od tada počinje novija istorija Sombora koju prati snažan privredni i kulturni razvoj.

Sombor je jedan od, u to vrijeme rijetkih gradova, koji je u potpunosti planski i urbanistički regulisan. Fransoa de Soar napravio je prvi plan Sombora čiji original se i danas čuva u bečkom Ratnom arhivu. Ovaj plan svjedoči da je stari centar Sombora zadržao svoj autentični oblik a većina velikih i reprezentativnih zgrada je sačuvana. Staro gradsko jezgro omeđeno je sa četiri vijenca – ulice formirajući pravougaonik koji jasno odvaja stari od novog dijela grada.
Većina građevina građena je u stilu Bidermajer i pseudo-bidermajer, a od gradskih palata i crkava izdvajaju se: somborska Županija, Gradska kuća ili Magistrat, Gradska biblioteka „Karlo Bijelicki“, Graškalovićeva palata, kuća Janoša Mađara, Kronić palata, Manastir Svetog arhiđakona Stefana, Crkva Presvetog Trojstva – stara katolička crkva, Crkva Svetog Jovana Preteče – mala pravoslavna crkva, Crkva Svetog velikomučenika Georgija – velika pravoslavna crkva, Karmelićanska crkva – crkva sa dva tornja, Kapela Svetog Ivana Nepomuka, Plebanija – Župni dvor, Preparandija – Učiteljska škola, Srpska čitaonica i mnoge druge.

Kada su prirodne atrakcije u pitanju, Sombor ni ovdje ne zaostaje, naprotiv, u cijeloj Srbiji ubjedljivo prednjači po broju parkova i zelenih površina. U okolini Sombora nalaze se čuvena lovišta i šumski kompleksi te je stoga lovni turizam u ovom kraju izuzetno razvijen. U somborskim lovištima uzgaja se plemenita divljač kao što je ritski jelen, srne, mufloni, divlje svinje, različite vrste ptica i druga sitna divljač.

Sombor je autobuskim prevozom izuzetno dobro povezan sa svim većim centrima u Srbiji.

Adresa autobuske stanice:

Franje Rackog bb, 25000 Sombor 
Tel: +381 25 441 166

Žabljak je gradsko naselje u opštini Žabljak u Crnoj Gori. Prema popisu iz 2011. bilo je 1723 stanovnika.

Prvi slovenski naziv ovog mjesta bio je Varezina voda. To je zbog izvora pitke vode oko kojeg se naselje i formiralo. Kasnije je dobio novi naziv Hanovi i u njemu su se odmarali trgovački karavani. Ime Žabljak potiče  od žaba koje žive na lokalitetu Otoke i najavljuju proljeće svake godine. Zvanično je dobio ime 1870. godine kada je i postao dio Knjaževine Crne Gore. Tada je i započeta izgradnja crkve Sv. Preobraženja.

Žabljak se nalazi na najvišoj nadmorskoj visini na Balkanu, na 1.465 metara, i okružuju ga 23 planinska vrha visine od preko 2,300 metara nadmorske visine.

Podzemni vodotok između Žabljačke rijeke i izvora Bijelih vrela, u kanjonu Tare, prirodna je rijetkost. Ovaj vodotok protiče ispod korita Tare, a izvire sa njene druge strane.